ΕΔΜ60 - Δραστηριότητα 1η


Will the revolution be
tweeted? A conceptual framework for understanding the social media and the Arab Spring
Francesca Comunello & Giuseppe Anzera (2012) 
Islam and Christian–Muslim Relations
23:4, 453-470, DOI: 10.1080/09596410.2012.712435
Διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://dx.doi.org/10.1080/09596410.2012.712435 

*Το εν λόγω επιστημονικό άρθρο επιλέχθηκε λόγω του ότι αναπτύσσεται μεγάλος διάλογος για την επίδραση των κοινωνικών μέσων και γενικότερα των τεχνολογιών Web2.0 στις κοινωνίες.

Ο σκοπός του άρθρου είναι να προσφέρει ένα εννοιολογικό πλαίσιο κατανόησης του ρόλου των κοινωνικών μέσων στην «Αραβική Άνοιξη». Διάφοροι μελετητές τείνουν να υιοθετούν μια διχοτομική οπτική του θέματος, είτε τονίζοντας τον «επαναστατικό» ρόλο των κοινωνικών μέσων, είτε ελαχιστοποιώντας τον εντελώς. Κατά συνέπεια, η «Αραβική Άνοιξη» ερμηνεύεται, εν μέρει, ως απότοκο της καθοριστικής επίδρασης των νέων μέσων, σαν μια «Επανάσταση των κοινωνικών μέσων». Μια διαφορετική, όμως, ανάγνωση της εξέγερσης, αποκαλύπτει ότι μόνο μια μειοψηφία στις Αραβικές χώρες διαθέτει σύνδεση στο διαδίκτυο και ότι τα κοινωνικά μέσα χρησιμοποιούνταν, εκτός από τους ακτιβιστές και από τις μυστικές υπηρεσίες.


Τα κοινωνικά μέσα δεν μπορούν να πλαισιώνονται ως η κύρια αιτία ενός τόσο πολύπλοκου φαινομένου, ούτε, όμως, να θεωρούνται ότι δεν είχαν καμία επίδραση. Για να δομηθεί ένα ισορροπημένο πλαίσιο συζήτησης, αξιοποιήθηκαν οι θεωρητικές οπτικές και τα εμπειρικά δεδομένα δύο διαφορετικών προσεγγίσεων: των Διεθνών Σχέσεων και των Σπουδών Διαδικτύου.

Υπό το πρίσμα των Διεθνών Σχέσεων
Το επαναστατικό κύμα που αναπτύχθηκε στη Μέση Ανατολή το 2011, φανέρωσε τη μακρόχρονη υποβόσκουσα διαδικασία κοινωνικοπολιτικών μετασχηματισμών. Το 2011, συγκεκριμένα, καταγράφηκε στην περιοχή μεγάλη αύξηση των τιμών και της ανεργίας. Επίσης, τα κράτη αυτά βασίζονταν στη συστηματική μεγέθυνση της δύναμης ενός απολυταρχικού ηγέτη (neopatrimonial states) και ως εκ τούτου μόνο ένα μικρό μέρος των δημοσίων αγαθών ήταν διαθέσιμα για τον πληθυσμό. Οι εξεγέρσεις στα κράτη αυτού του τύπου, συμβαίνουν υπό συγκεκριμένες συγκυρίες: την απρέπεια της διοικητικής ελίτ, τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, την αυξημένη διαφθορά. Αυτοί οι παράγοντες ευνόησαν την κινητοποίηση του πληθυσμού και αποδείχθηκαν αρκετοί για να ξεπεραστούν ακόμα και οι υπαρκτοί διαχωρισμοί εντός των πολιτών. Επιπρόσθετα, η φύση των μεγαλουπόλεων (π.χ. Κάιρο), με την μαζική αστικοποίηση, υποβοήθησε τους διαδηλωτές στο να συγκεντρωθούν, να οργανωθούν και να κινητοποιηθούν ευκολότερα.

Υπό το πρίσμα των Σπουδών Διαδικτύου
Οι Σπουδές Διαδικτύου ασχολούνται με την περίπλοκη σχέση της ψηφιακής τεχνολογίας στη σύγχρονη κοινωνία. Διάφοροι μελετητές επιχείρησαν να υπερτονίσουν τον παράγοντα «κοινωνικά μέσα» στην «Αραβική άνοιξη». Στο βαθμό που απομόνωσαν έναν παράγοντα και ένα μέσο, για να εξηγήσουν το φαινόμενο, υπέπεσαν στην πλάνη του τεχνολογικού ντετερμινισμού. Ο τεχνολογικός ντετερμινισμός είναι μια θεωρητική οπτική που υποθέτει ότι η σχέση μεταξύ τεχνολογίας και κοινωνίας μπορεί να περιγραφεί ως μονόδρομη. Εστιάζεται, κυρίως, στις συνέπειες της τεχνολογίας επί της κοινωνίας, αγνοώντας τις πολύπλοκες διαντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα μέσα στις σύγχρονες κατακερματισμένες και πλουραλιστικές κοινωνίες. Συνεπώς, κανένα πληροφοριακό περιβάλλον δεν μπορεί να απομονωθεί από άλλα περιβάλλοντα, είτε πληροφοριακά (π.χ. τα συμβατικά ΜΜΕ), είτε κοινωνικά (π.χ. διάφοροι θεσμοί, βιοτικό επίπεδο, πολιτικές αποφάσεις). 

Η αραβική άνοιξη οδήγησε τους μελετητές να ασχοληθούν με το βαθμό της επίδρασης των κοινωνικών μέσων στις εξεγέρσεις. Προέκυψαν δύο μεγάλες σχολές: οι ψηφιακοί-ευαγγελιστές και οι τεχνο-ρεαλιστές. Οι κυριότερες τους διαφορές συνοψίζονται στον πιο κάτω πίνακα: 


Ψηφιακοί-ευαγγελιστές
Τεχνο-ρεαλιστές
Ιδεολογία και οργάνωση
Τα κοινωνικά μέσα είναι εργαλεία για γρήγορη διάχυση ιδεολογίας.
Σκεπτικοί ως προς τη χρήση κοινωνικών μέσων για διάχυση ιδεολογιών.
Προετοιμασία και τακτική
Συγκεκριμένα κοινωνικά μέσα είναι αποτελεσματικά εργαλεία για την προετοιμασία των ακτιβιστών.
Θεωρούν ρομαντική και αφελή την προσέγγιση των κοινωνικών μέσων ως εργαλείων για προετοιμασία.
Επικοινωνία
Οι ηγεσίες των κινημάτων μπορούν να χρησιμοποιούν τα κοινωνικά μέσα για να επικοινωνούν με ταχύτητα και ασφάλεια.
Το σημαντικό ψηφιακό χάσμα στον Αραβικό κόσμο ανατρέπει την επικοινωνιακή προοπτική των κοινωνικών μέσων.
Ανάπτυξη και άμεση αντίδραση
Τα κοινωνικά μέσα είναι πολύτιμα εργαλεία για άμεση οργάνωση μαζικών κινητοποιήσεων.
Τα κοινωνικά μέσα παρέχουν στις δυνάμεις καταστολής τη δυνατότητα να παρακολουθούν τους ακτιβιστές.
Κόστος
Τα κόστη των κινητοποιήσεων μπορούν να μειωθούν.
Τα κόστη μειώνονται και για τις κυβερνητικές υπηρεσίες.
Ευελιξία
Τα κοινωνικά μέσα παρέχουν ευελιξία ως προς την οργάνωση διαδηλώσεων.
Οι δυνάμεις ασφαλείας μπορούν να υιοθετήσουν τις τακτικές των κινημάτων για να τους ελέγχουν.
Ελαστικότητα
Τα κοινωνικά μέσα αναπτύσσουν την ευρωστία των επαναστατικών κινημάτων.
Η εξάρτηση των επαναστατικών κινημάτων στα κοινωνικά μέσα αποτελεί μεγάλο ρίσκο.
Προπαγάνδα/διπλωματία των μέσων
Τα κοινωνικά μέσα αποτελούν σημαντικό εργαλεία για τους διαμαρτυρόμενους να καθιερώσουν ένα κανάλι μεταξύ των ιδίων και της κοινής γνώμης.
Οι μυστικές υπηρεσίες μπορούν να χρησιμοποιούν τα κοινωνικά μέσα για να διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες και να χειραγωγούν το δημόσιο διάλογο.

Συμπεράσματα
Η καλύτερη κατανόηση της επίδρασης των κοινωνικών μέσων στην «Αραβική Άνοιξη», απαιτεί την απόρριψη ενός πλαισίου τεχνολογικού ντετερμινισμού. Αντί η εστίαση να γίνεται στις συνέπειες της τεχνολογίας στην κοινωνία, χρειάζεται να μελετηθεί η πολύπλοκη σχέση κοινωνίας, τεχνολογίας και πολιτικού συστήματος. Εξάλλου, η σχέση αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος: τα κοινωνικά μέσα μπορούν να γίνουν χρήσιμα εργαλεία για τους επαναστάτες, καθώς και για την κατασταλτική μηχανή. Όμως, δεν είναι αρκετά δυνατά, ώστε να προκαλέσουν από μόνα τους επαναστάσεις.

Στο βαθμό που δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις που να υποστηρίζουν την πλευρά των ψηφιακών-ευαγγελιστών ή των τεχνο-ρεαλιστών, τα κοινωνικά μέσα πρέπει να μελετώνται μέσα στο ιστορικό, πολιτικό, κοινωνικό, τεχνολογικό τους συγκείμενο.
____________________________________________


Post-Postmodernism: Automodernity and Its Relevance to Understanding Contemporary Media Audiences
Adina Baya
Procedia - Social and Behavioral Sciences, Volume 71, 28 January 2013, Pages 154159
Διαθέσιμο στη διεύθυνση:

*Το εν λόγω επιστημονικό άρθρο επιλέχθηκε λόγω του ότι καταπιάνεται με τις σημαντικότερες θεωρίες επιδράσεων και εισηγείται νέες οπτικές του θέματος.

Σκοπός του άρθρου είναι να παρουσιάσει τις κυριότερες σχολές σκέψης σχετικά με την επίδραση των μέσων και να τις συνδέσει με την έννοια του «αυτομοντερνισμού» του Robert Samuel.  

Η σχέση μεταξύ των μέσων και των κοινωνικών συμπεριφορών αποτελεί αντικείμενο συζήτησης εδώ και πολλές δεκαετίες. Το υπό διερεύνηση μείζον ερώτημα είναι εάν τα μέσα επηρεάζουν τους ανθρώπους που εκτίθενται σε αυτά σε σημαντικό και μετρήσιμο βαθμό. Κι αν ναι, πώς αυτή η επίδραση λειτουργεί;

Hypodermic needle model
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η κυρίαρχη οπτική ήταν ότι τα μέσα επιδρούν δυναμικά στα ακροατήρια. Η επιτυχής εφαρμογή της προπαγάνδας κατά τον πόλεμο, ώθησε τους μελετητές να θεωρούν το κοινό ως εύκολο και ελεγχόμενο στόχο. Με αφετηρία συμπεριφοριστικές αντιλήψεις τύπου ερέθισμα-αντίδραση, αντιλαμβάνονταν το κοινό ως παθητικό αποδέκτη σε κάθε κέλευσμα των μέσων. Θεωρητικοί της Σχολής της Φρανκφούρτης, όπως οι Τ. Αντόρνο και Μ. Χορκχάιμερ, περιέγραψαν το φαινόμενο αυτό, το οποίο καθιερώθηκε ως το μοντέλο της «υποδόριας βελόνας» (Hypodermic needle model). 

Two-step flow theory
Ακολούθως, στη δεκαετία του 1940, έρευνες του P. Lazarsfeld εντόπισαν τον καταλυτικό ρόλο των καθοδηγητών γνώμης (opinion leaders). Φάνηκε ότι το κοινό διαμορφώνει άποψη υπό την διαμεσολάβηση διαφόρων σημαντικών ατόμων. Συνεπώς, τα μηνύματα των μέσων διαχέονται στην πλατιά βάση της κοινωνίας μέσω τρίτων σημαινόντων προσώπων, με το κοινό ως ανίσχυρο να επηρεάζεται. Ήταν, όμως, η απαρχή της μετακίνησης της εστίασης από τον πομπό στο δέκτη.

Uses and gratifications theory
Διαφοροποιούμενος από την ιδέα ενός παθητικού και ευάλωτου ακροατηρίου που αντιδρά προβλέψιμα σε συγκεκριμένα ερεθίσματα, ο Robert Merton μελέτησε το πώς διάφοροι πολίτες χρησιμοποιούν τα ίδια μέσα για να ικανοποιήσουν διαφορετικές ανάγκες ανάλογα με τις επιθυμίες τους. Η θεωρία των «χρήσεων και ικανοποιήσεων» προσέγγιζε τα μέσα ως «οχήματα» για την ικανοποίηση διαφόρων αναγκών που έχουν σχέση με ταυτότητα, ψυχαγωγία, πληροφόρηση, κοινωνικοποίηση κ.ά. Η πρόθεση, δηλαδή, αποδιδόταν στο ισχυρό κοινό και στο πώς αυτό χρησιμοποιεί τα μέσα.

Η ανάπτυξη της μελέτης των επιδράσεων των μέσων πέρασε από διάφορα στάδια. Από τα τρωτά ακροατήρια που μπορούν εύκολα να επηρεαστούν (βλ. Αντόρνο), στο ενδυναμωμένο ακροατήριο που μπορεί να λαμβάνει τις δικές του αποφάσεις (βλ. Φισκ). Έτσι, από τη δεκαετία του 1970, οι ερευνητές έπαψαν να αναλύουν τι κάνουν τα μέσα στον κόσμο, αλλά να μελετούν τι κάνουν οι άνθρωποι με τα μέσα. Να μετακινούν την προσοχή από τα μέσα στο κοινό. Να θεωρούν ότι τα μέσα δεν έχουν τόση δύναμη ώστε να λένε στους ανθρώπους τι να σκέφτονται, αλλά τους να λένε πάνω σε τι να σκέφτονται. Εν ολίγοις, να θέτουν την ατζέντα, στοχεύοντας στην κατανάλωση της από τους πολίτες, θεωρώντας τους ως ενεργούς καταναλωτές.

Οι σημερινές συνθήκες υπερβαίνουν την αρχική μεταμοντέρνα διάγνωση και χρειάζονται νέες οπτικές για την κατανόηση του κοινού. Η έλευση της ψηφιακής τεχνολογίας με την πανταχού παρουσία των μέσων ενημέρωσης και με διαθέσιμες ανεξάρτητες συσκευές που μπορούν να συνδέονται ασύρματα, το κοινό αφιερώνει ένα αυξημένο ποσοστό του καθημερινού χρόνου στο να λαμβάνει και να παράγει πληροφοριακό περιεχόμενο. Κατά τον Robert Samuel, γινόμαστε μάρτυρες μίας νέας εποχής πολιτισμικής ιστορίας, που κυριαρχείται από τον παράδοξο συνδυασμό κοινωνικού αυτοματισμού και ατομικής αυτονομίας. Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Neil Postman εντόπισε τις επιβλαβείς συνέπειες της τηλεόρασης στην πολιτική με την έλευση της πεζότητας, της επιπολαιότητας και του εικονολατρικού πολιτικού λόγου. Ο Jeffrey Jones υπογράμμισε την υποβάθμιση του δημόσιου λόγου σε διασκεδαστική πολιτική. Η πολιτικοποίηση της δημόσιας σφαίρας και η μετατροπή της σε επιχείρηση, καταγράφηκε από τον Jean Baudrillard. Ο Robert Putnam παρατήρησε τις καταστροφικές συνέπειες της ιδιωτικοποίησης της χρήσης των μέσων από τους πολίτες, οδηγώντας τις κοινότητες σε ανισότητες βάσει του κοινωνικού τους πληροφοριακού κεφαλαίου.

Πρόκειται, σύμφωνα με τον Samuel, για τη νέα εποχή του αυτομοντερνισμού (automodern) με κυριότερα χαρακτηριστικά τις εσωτερικές αντιφάσεις, το μηδενισμό, τις σπασμωδικές κινήσεις στο δημόσιο χώρο, τις κινητοποιήσεις και τη χρήση των τεχνολογικών αυτοματισμών για εγωκεντρικούς λόγους. Συνεπώς, η ενδυνάμωση και χειραφέτηση του κοινού, τείνει να αποτελεί ψευδαίσθηση, στο βαθμό που υποτιμάται η διαμεσολαβητική φύση των αυτοματοποιημένων νέων μέσων. Αυτό, όμως, που σίγουρα επιτυγχάνεται, είναι το πανηγύρι της ατομικής πληροφοριακής κατανάλωσης, ένεκα των πολλών αυτοματοποιημένων συσκευών/υπηρεσιών και της προσωπικής αυτονομίας.

Η νέα εποχή του αυτομοντερνισμού, δεν φαίνεται να εξυπηρετεί κάποιο υψηλότερο δημόσιο σκοπό, παρά μόνο την επιθυμία του αυτόνομου υποκειμένου για αναγνώριση. Το μεγάλο επίπεδο αυτοματοποίησης σε συνδυασμό με την αυξημένη αίσθηση αυτονομίας είναι το θεωρητικό πλαίσιο στο οποίο πρέπει να εγγράφεται, σήμερα, η σχέση των μέσων με τους πολίτες. 

____________________________________________


The effect of television day part on gender portrayals in television commercials: A content analysis
R. Stephen Craig (1992)
Sex Roles
March 1992, Volume 26, Issue 5-6, pp 197-211

Διαθέσιμο στη διεύθυνση: http://link.springer.com/article/10.1007/BF00289707

*Επιλέχθηκε λόγω του ότι η τηλεόραση παραμένει το μέσο με την μεγαλύτερη διείσδυση στα σπίτια και τα συνέπεια το πλέον ισχυρό, αλλά και διότι πρόκειται για ένα άρθρο που προσπαθεί να προσεγγίσει κριτικά την προηγούμενη σχετική βιβλιογραφία.

2209 τηλεοπτικές διαφημίσεις εξετάστηκαν με τη μέθοδο της ανάλυσης περιεχομένου για να διαφανούν τα πορτρέτα φύλων που αναπαριστούν. Τα δείγματα προήλθαν από τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους: την ημέρα (daytime) όπου το κοινό ήταν κυρίως γυναίκες, το απόγευμα (evening prime time) όπου το κοινό ήταν διαμοιρασμένο και τα Σαββατοκύριακα (weekend) όπου οι άντρες κυριαρχούσαν σε τηλεθέαση. Τα αποτελέσματα έδειξαν μεγάλες και σημαντικές διαφορές ως προς το πώς οι άντρες και οι γυναίκες παρουσιάζονται στα τρία προαναφερθέντα χρονικά διαστήματα. Παρόλο που οι διαφημίσεις έτειναν να αναπαριστούν τους άντρες σε στερεοτυπικούς ρόλους κυριαρχίας και επιβολής, τα Σαββατοκύριακα εμφανιζόταν μια τάση διαφυγής από το σπίτι και την οικογένεια.

Από τη δεκαετία του 1970 υποστηριζόταν ότι οι διαφημίσεις σκιαγραφούν τις γυναίκες με τον παραδοσιακό στερεοτυπικό ρόλο δουλοπρέπειας σε μια πατριαρχική κοινωνία. Πέραν του γεγονότος ότι η έμφαση δινόταν, κυρίως, στις γυναίκες, οι αναπαραστάσεις των φύλων θεωρούνταν σταθερές και ομοιογενείς.

Η ανάλυση περιεχομένου, παρόλο που δεν μπορεί να διεισδύσει στα αίτια των αναπαραστάσεων των φύλων, είναι αρκετή για να λειτουργήσει ως το αρχικό σημείο αναφοράς για μια περαιτέρω κριτική ανάλυση. Η εν λόγω έρευνα φιλοδοξεί να θεραπεύσει τις ελλείψεις των προηγούμενων προσπαθειών. Θεωρεί ως προβληματικά τα παραδοσιακά στερεότυπα των φύλων στις διαφημίσεις, προσπαθώντας να εστιάσει όχι μόνο στις γυναίκες, όπως συνηθιζόταν παλαιότερα, αλλά και στους άντρες. Αναγνωρίζει ότι οι διαφημίσεις δεν είναι ομοιογενείς, ούτε και κατανέμονται τυχαία στον τηλεοπτικό χρόνο. Τουναντίον, διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία, το φύλο και την κοινωνική κατάσταση του υπό στόχευση ακροατηρίου.

Μέθοδος
Εξετάστηκαν 2209 τηλεοπτικές διαφημίσεις των τριών κυριοτέρων τηλεοπτικών δικτύων των Η.Π.Α. στο διάστημα 6-14 Ιανουαρίου 1990. Ο τηλεοπτικός χρόνος μοιράστηκε σε τρεις περιόδους:
  •  Ημέρας (daytime day part)
  • Απογεύματος (evening prime time)
  • Σαββατοκύριακου (weekend day part)
Κατηγορίες
Οι κατηγορίες κωδικοποίησης βασίστηκαν σε όσες αποδείχθηκαν αποτελεσματικές σε προηγούμενες έρευνες ανάλυσης περιεχομένου. Συγκεκριμένα, οι τελικές κατηγορίες ήταν οι εξής:
  1. Χαρακτήρες. Κάθε διαφήμιση κατηγοριοποιήθηκε ανάλογα με την ηλικία και το φύλο κάθε χαρακτήρα που παρουσιάζεται.
  2. Πρωταρχικός χαρακτήρας. Ο χαρακτήρας που πρωταγωνιστούσε κατηγοριοποιήθηκε σε σχέση με το φύλο και την ηλικία.
  3. Ρόλος. Οι ρόλοι των χαρακτήρων κατηγοριοποιήθηκαν στις εξής υποκατηγορίες: διάσημος, γονιός, επαγγελματίας, μοντέλο, εργαζόμενος, παιδί/έφηβος, σύζυγος/σύντροφος, παρουσιαστής/ερωτώμενος.
  4. Προϊόν. Το προϊόν που διαφημιζόταν εντάχθηκε στις υποκατηγορίες: υπηρεσίες, σώμα, σπίτι, φαγητό, αυτοκίνητο, επιχειρήσεις, αλκοόλ.
  5. Τοποθεσία. Καταγράφηκε ο χώρος που διαδραματίζεται η διαφήμιση: στην κουζίνα, στο μπάνιο, σε άλλα δωμάτια του σπιτιού, στην αυλή, έξω από το σπίτι, σε χώρο αναψυχής, σε επιχείρηση, στο σχολείο ή σε άλλο/αδιευκρίνιστο τόπο.
  6. Πρωταρχικός αφηγητής. Καταγράφηκε το φύλο της φωνής που δεν αντιστοιχεί σε κάποιον χαρακτήρα που εμφανίζεται στη διαφήμιση. 
Αποτελέσματα
Πιο κάτω εμφανίζονται τα κυριότερα αποτελέσματα, ανά κατηγορία και ανά τηλεοπτική χρονική περίοδο:

1. Χαρακτήρες.
Ημέρα
Αναπαραστάσεις και των δύο φύλων 32%
Απόγευμα
Αναπαραστάσεις και των δύο φύλων 32%
Σαββατοκύριακο
Αναπαραστάσεις και των δύο φύλων 37%, με σημαντική αύξηση των αντρικών αναπαραστάσεων σε 33%

2. Πρωταρχικός χαρακτήρας.
Ημέρα
Αναπαραστάσεις γυναικείου φύλου 60%
Απόγευμα
Αναπαραστάσεις αντρικού φύλου 52%
Σαββατοκύριακο
Αναπαραστάσεις αντρικού φύλου 80%

3. Ρόλος.
Ημέρα
Κανένας πρωταρχικός οπτικός χαρακτήρας 20%
Άλλος ρόλος 14%
Απόγευμα
Κανένας πρωταρχικός οπτικός χαρακτήρας 32%
Διάσημος 12%
Σαββατοκύριακο
Κανένας πρωταρχικός οπτικός χαρακτήρας 33%
Διάσημος 14%

4. Προϊόν.
Ημέρα
Πλειοψηφία αφορά είδη τροφίμων, σπιτιού, περιποίηση σώματος
Απόγευμα
-----
Σαββατοκύριακο
Πλειοψηφία αφορά αυτοκίνητα και είδη επιχειρήσεων/υπηρεσιών

5. Τοποθεσία.
Ημέρα
Άλλος/αδιευκρίνιστος τόπος 33%
Άλλο δωμάτιο σπιτιού 20%
Απόγευμα
Έξω από το σπίτι 31%
Άλλος/αδιευκρίνιστος τόπος 30%
Σαββατοκύριακο
Έξω από το σπίτι 40%
Άλλος/αδιευκρίνιστος τόπος 28%

6. Πρωταρχικός αφηγητής.
Ημέρα
Άντρας αφηγητής 86%
Απόγευμα
Άντρας αφηγητής 91%
Σαββατοκύριακο
Άντρας αφηγητής 97%

Συζήτηση
Τα αποτελέσματα της ανάλυσης περιεχομένου υποστηρίζουν την υπόθεση ότι οι τηλεοπτικές διαφημίσεις αναπαριστούν διαφορετικά το εκάστοτε υπό στόχευση φύλο. Ακόμη, τα πορτρέτα των φύλων στις απογευματινές ώρες αιχμής ήταν διαφοροποιημένα από τα αντίστοιχα των άλλων περιόδων. Επίσης, διαφάνηκε ότι οι διαφημίσεις του Σαββατοκύριακου είναι αρκετά διαφορετικές σε περιεχόμενο και στυλ. Σε γενικές γραμμές, οι διαφημιστές επιθυμούν να κάνουν τις διαφημίσεις μια ευχάριστη εμπειρία για το κοινό. Έτσι, δημιουργούν διαφημίσεις που ενισχύουν τις πιο οικείες αναπαραστάσεις των φύλων.

Οι αναπαραστάσεις των φύλων στις τηλεοπτικές διαφημίσεις αποτελούν ένα ενδιαφέρον πεδίο μελέτης. Οι διαφημιστές επιχειρούν να χειραγωγήσουν φαντασιώσεις και αγωνίες σχετικές με τα φύλα για να πωλήσουν τα προϊόντα. Προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν, χωρίς τύψεις, τα στερεότυπα των φύλων. Ολόκληρη η παραγωγική και προωθητική στρατηγική λειτουργεί βάσει συγκεκριμένων συμπεριφορών των φύλων. Συνεπώς, η ενίσχυση των παραδοσιακών στερεοτύπων, όπως διαφαίνεται στις τηλεοπτικές διαφημίσεις, αποτελεί οικονομικό κίνητρο για τις επιχειρήσεις.

Digi-digi template

Back to TOP